64 rocznica Powstania Warszawskiego

 Było jednym z największych i najbardziej tragicznych zrywów niepodległościowych podczas II wojny światowej przeciw niemieckiemu okupantowi. Walka podjęta została w Warszawie przez oddziały AK w ramach planu Burza. 21 lipca 1944 r. w obliczu zbliżania się do Warszawy armii radzieckiej dowódca AK generał Tadeusz Komorowski („Bór”) podjął decyzję o powstaniu. Datę rozpoczęcia powstania wyznaczono na 1 sierpnia 1944 roku na godzinę 17.00. Armia Krajowa dysponowała w tym czasie w Warszawie siłą 50 tys. ludzi, z czego jedynie 10 % było uzbrojonych (głównie w broń krótką). Do żołnierzy AK dołączyły jednostki Narodowych Sił Zbrojnych (800 żołnierzy ) i Armii Ludowej (żołnierzy) a czynny udział w powstaniu wzięła także ludność cywilna. Dowódcą powstania mianowano pułkownika A.Chruściela (ps. Monter). Niemcy natomiast dysponowali w tym czasie garnizonem liczącym ok. 20 tys. żołnierzy i policjantów, który był wspierany przez jednostki udające się na front niemiecko – radziecki. W sumie w tłumieniu powstania wzięło udział 50 tys. żołnierzy niemieckich, których dowódcą mianowano gen. E.von dem Bacha.
Podczas powstania, zgodnie ze specjalnym rozkazem Hitlera Niemcy w kontrolowanych przez siebie dzielnicach stosowali bezwzględny terror.
2 października podpisano akt kapitulacji. Straty powstańcze ocenia się na ok. 15.000 tys. żołnierzy polskich, 120 – 200 tys. cywilów, 5.000 zaginionych i 15.000 jeńców wojennych. Po stronie niemieckiej straty wyniosły 16.000 żołnierzy, 9.000 rannych, 6.000 zaginionych.
W konsekwencji zniszczeniu uległa cała warszawska Starówka oraz 25% zabudowań stolicy.
Warto dodać, że powstanie warszawskie wybuchło, gdy armia radziecka stała u wrót stolicy i mimo wielokrotnie składanych obietnic nie udzieliła powstańcom, z przyczyn politycznych, żadnej wojskowej pomocy, chcąc w ten sposób doprowadzić do zniszczenia organizacji niepodległościowych przeciwnych planom ZSRR w stosunku do Polski.