Chylę czoło przed każdym nauczycielem...
W dniu dzisiejszym w Lewinie Brzeskim odbywa się wyjątkowa uroczystość - Publiczna Szkoła Podstawowa obchodzi jubileusz 70-lecia istnienia.
Obchody rozpoczęły się o godzinie 9:00 w kościele pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny w Lewinie Brzeskim. Mszę koncelebrował proboszcz Krzysztof Dudojć, a uroczystość swoim śpiewem uświetnił chór Canto Unitis pod batutą dyrygenta Przemysława Ślęzaka.
Po Mszy Świętej odbyła się część oficjalną, związaną z wystąpieniami zaproszonych gości oraz występem artystycznym dzieci ze szkoły Podstawowej z Lewina Brzeskiego.
Uroczystość rozpoczęła się od wygłoszenia mowy Dyrektora Zdzisława Biernackiego. Po nim głos zabrał włodarz miasta Lewin Brzeski - Burmistrz Artur Kotara, który skierował następujące słowa do zgromadzonych gości:
"Siedemdziesiąt lat temu, tuż po zakończeniu tragicznej dla Państwa Polskiego II wojny światowej, w Lewinie Brzeskim, w roku szkolnym 1945/1946 rozpoczęła swoją pracę Publiczna Szkoła Podstawowa. Szkoła w tamtym czasie była najważniejszą instytucją w mieście, była nie tylko miejscem nauki i wychowania naszych dzieci i młodzieży, ale stanowiła centrum kulturotwórcze dla miasta i sąsiednich miejscowości. Szkoła skupiała ludzi najlepiej wykształconych, ludzi oddanych bez reszty odrodzonej Polsce, ludzi oddanych misji, jaką było budowanie zrębów świadomego, nowoczesnego społeczeństwa.
Siedemdziesiąt lat temu, w murach naszej szkoły działo się coś więcej niż edukacja i wychowanie, tu rodziła się wspólnota społeczna, tu rodziło się poczucie, że Lewin Brzeski to dobre miejsce na budowanie przyszłości, dobre miejsce na wychowywanie dzieci, na dorastanie do dorosłości, i w końcu na stałe zamieszkiwanie, tu rodziło się poczucie, że Lewin to nasza mała ojczyzna.
Najczęściej szkołę kojarzymy z określonym miejscem, budynkiem, z salą gimnastyczną czy z boiskami, z tym, co wydaje się podstawą do funkcjonowania szkoły jako instytucji. Jednak tak naprawdę, gdy my dorośli sami sięgniemy pamięcią do czasów naszej nauki, to przede wszystkim najwięcej wspomnień wiąże się z konkretnymi ludźmi, z kolegami i przyjaciółmi ze szkolnej ławy, pamiętamy Pana woźnego, Panią która sprzątała i w czasie przerw wydawała uczniom mleko, pamiętamy groźnego dyrektora, Panią wychowawczynię lub Pana od w-fu .
Tak szanowni Państwo, to zupełnie naturalne, że pamięć nasza zachowuje to co najważniejsze, to co wywarło na nasz rozwój największy wpływ. Pamiętamy głównie ludzi, bo tylko w relacjach z drugim człowiekiem, w relacjach z przyjaciółmi, w relacjach z nauczycielami, zdobywamy doświadczenie, uczymy się właściwie oceniać otaczającą nas rzeczywistość. Tak jak w domu rodzinnym dla rozwoju dziecka najważniejszy jest kontakt z rodzicami, tak poza domem rodzinnym, w szkole, w okresie dorastania i dojrzewania, największy wpływ na młodego człowieka ma kontakt z kolegami, przyjaciółmi i z dobrym, wrażliwym i dobrze przygotowanym do swojej pracy nauczycielem.
Dlatego też dzisiejsza uroczystość jest świętem wszystkich, którzy przez minione siedemdziesiąt lat w jakikolwiek sposób byli związani z naszą szkołą.
To święto wszystkich jej uczniów i absolwentów, gdyż każdy z nich w jakimś sensie tę szkołę tworzył, uczestniczył w jej życiu, brał udział w konkursach, reprezentował szkołę w czasie zawodów sportowych, budował wspólnie z kolegami i nauczycielami lodowisko na boisku szkolnym.
To święto wszystkich rodziców, którzy przez te lata posyłali dzieci do naszej szkoły. Roli rodziców w kształtowaniu oblicza szkoły nie da się przecenić. Niezależnie od epoki i czasu, rodzice zawsze stanowili o ostatecznym kształcie szkoły. Z jednej strony pomagali szkole, uczestniczyli w organizowanych wycieczkach, imprezach okolicznościowych, sugerowali i inicjowali podejmowanie różnych działań i rozwiązań organizacyjnych. Z drugiej zaś strony byli bacznymi obserwatorami, zawsze czujni na pojawiające się niedomagania w pracy szkoły i zawsze wymagający od szkoły tego, co najlepsze dla ich dzieci.
I wreszcie, wśród adresatów dzisiejszej uroczystości należy wymienić nauczycieli, grono pedagogiczne oraz pracowników niepedagogicznych, wszystkich pracowników szkoły. To całe rzesze ludzi, którzy w okresie minionych siedemdziesięciu lat uczyli i wychowywali nasze dzieci, ludzi którzy oddawali swoim uczniom nie tylko posiadaną wiedzę, ale również, a może należy powiedzieć, że przede wszystkim, oddawali swoim uczniom siebie, swoje przekonania, swoje pasje, często swoje marzenia. To oni w każdym czasie istnienia naszej szkoły stanowili jej najlepszą, najważniejszą część.
Z ogromną satysfakcją pragnę dziś podziękować wszystkim tym, którzy na przestrzeni minionych siedemdziesięciu lat tworzyli to wspaniałe dzieło, jakim jest Publiczna Szkoła Podstawowa w Lewinie Brzeskim. Chylę czoło przed każdym nauczycielem, każdym pracownikiem niepedagogicznym, każdym dyrektorem szkoły, chylę czoło przed wszystkimi, którzy w jakikolwiek sposób wspierali naszą szkołę. Jako jej uczeń i absolwent w pamięci swojej zachowuję wszystkich nauczycieli, którzy otaczali mnie swoją opieką, którzy rozwijali moje zainteresowania i zdolności, nauczycieli, którzy niewątpliwie wywarli istotny wpływ na moją dalszą edukację i dorosłe życie
Pragnę też zapewnić, że jak przed siedemdziesięciu laty tak i dziś, Szkoła Podstawowa w Lewinie Brzeskim jest instytucją o kapitalnym znaczeniu dla naszego miasta i sąsiednich sołectw. Mimo upływu lat, mimo rewolucyjnych zmian społeczno-kulturowych, znaczenie i ranga szkoły w lokalnym środowisku nadal pozostają na najwyższym poziomie. I za to serdecznie dziękuję."– zakończył Burmistrz.
Dalsza cześć uroczystości odbywa się obecnie w Szkole Podstawowej w Lewinie Brzeskim. Wkrótce obszerna relacja wraz z dokumentacją fotograficzną.
